แต่ในบางครั้งมันก็เกิดความกล้าๆกลัวๆที่จะเต็มใจยอมรับ
เพราะด้วยสภาพแวดล้อมของสังคมที่มีแต่เล่ห์เหลี่ยมการหลอกลวง
ก็เปรียบเสมือนการทำเค้กที่มีวัตถุดิบที่ผ่านการคัดสรรอย่างดีนั้นก็คือความรู้สึกดีๆ
ที่บรรจงมอบให้แด่ใครสักคนรวบรวมมันออกมาเป็นเค้กแห่งความรู้สึกดีๆก้อนนึ่ง
และเมื่อมอบให้แด่ใครสักคน ก็ต้องคอยดูว่าเค้าคนนั้นจะรับหรือลังเลเอาแต่จ้องมอง
พินิจเค้กก้อนนี้ว่าจะอร่อยมั้ยนะ? จะถูกปากรึเปล่า?
หากใครคนนั้นเคยมีประสบการณ์ไม่ดีกับการรับความรุ้สึกดีๆจากใครสักคน
ก็คงจะลังเลที่จะรับความรุ้สึกดีจากใครคนใหม่
ซึ่งความรุ้สึกดีๆนั้นยิ่งจริงใจมากเท่าไร่ อายุของมันก็สั้นลงมากเท่านั้น
เปรียบเหมือนเค้กที่ปรุงแต่งจากวัตถุดิบที่คัดสรรมาอย่างดีบรรจงผสมและอบตกแต่งอย่างพิถีพิถัน
โดยไม่มีสารกันบูดเป็นส่วนผสม ทำให้เค้กก้อนนี้ก็จะมีอายุสั้นกว่าเค้กก้อนอื่นๆ
หากไม่รีบกินก็ต้องเสียและทิ้งมันไปซะ ถ้าเป็นเช่นนั้นเราคงจะต้องเสียใจ
กับเค้กที่ตั้งใจทำมาอย่างดีแต่ไม่ได้กินมันเพราะมัวแต่ลังเล
ก็เหมือนความรู้สึกดีที่หยิบยื่นให้ หากไม่มีใครจะรับมันความรู้สึกนั้นก็คงจะเหมือนหยดน้ำที่หล่นลงบนผ่ามือแต่เราไม่อุ้มมันไว้ หยดน้ำนั้นก็จะค่อยๆไหลหล่นออกไปจากมือของเราอย่างไม่มีวันกลับมา...
