ทุกคนย่อมเคยเป็นเด็ก ที่น่ารักสดใส ไม่คิดมากเรื่องใดๆยกเว้นแต่กินของอร่อยๆ เล่นของเล่นที่รู้สึกสนุกสนาน ความอ่อนต่อโลกที่มักถูกหลอกให้กินยาเพื่อแลกกับลูกโป่ง หรือคำสัญญาที่จะได้ออกไปเที่ยวสวนสนุก ร้องไห้ทำตัวงอแงทุกครั้งที่ต้องการให้คนสนใจ
ความเป็นเด็กเหล่านี้ผมเชื่อว่าไม่เคยตายหรือหายไปจากใจทุกคน เด็กคนนั้นยังคงอยุ่ รอวันที่ความเป็นผู้ใหญ่อ่อนแออความเป็นเด็กจะตื่นขึ้นมาทักทาย. มันไม่ใช่สิ่งเลวร้าย และสิ่งที่ดีไปซะทีเดียว เราจึงต้องฝึกฝนควบคุมความเป็นผู้ใหญ่ไม่ให้อ่อนแออ ลงง่ายๆและคนส่วนใหญ่เรียกมันว่า "วุฒิภาวะ"
