หน้าเว็บ

วันพฤหัสบดีที่ 24 เมษายน พ.ศ. 2557

ลำพัง



วันเวลา คืนวันเดือน เหมือนหยุดหมุน

สายลมอุ่น หยุดพัดหวน ชวนเหน็บหนาว

ต่อจากนี้ คงจะมี แค่เพียงดาว

เป็นคู่เรา อยู่ข้างเคียง เพียงลำพัง


วันศุกร์ที่ 4 ตุลาคม พ.ศ. 2556

Love:ความรัก



เมื่อคุณเกิดความรักมันจะทำให้เกิดความปั่นป่วนภายในจิตใจ

ความรู้สึกว่าความเขว้งคว้างและโด่ดเดี่ยวกลายเป็นสิ่งน่ากลัว

ความสุขเป็นอารมณ์ที่เสพสมได้ไม่จำกัด

การละเลยถูกเปลี่ยนเป็นสิ่งต้องห้าม

และความชัดเจนเป็นสิ่งสำคัญ

ความโศกเศร้าเหมือนเพื่อนซี้ที่พบทุกครั้งเมื่อเจอกับการเย็นชา

ถึงแม้จะมีแต่สิ่งที่ทุกข์ทรมานและเสียใจ

แต่ผู้คนมากมายก็ไม่ลดละที่จะไขวคว้าค้นหาความรักมาแนบกาย

แม้จะเสี่ยงเท่าไร...ก็ไม่เคยจะวางมือมองหา ก็เพราะมันคือ"ความรัก"


วันศุกร์ที่ 20 กันยายน พ.ศ. 2556

ความรู้สึกดีๆ



การมอบความรู้ดีๆให้กับใครคนนึงทั้งหมดโดยไม่ปิดบังคงเป็นเรื่องที่ดีมากสำหรับผู้ที่รับมัน

แต่ในบางครั้งมันก็เกิดความกล้าๆกลัวๆที่จะเต็มใจยอมรับ

เพราะด้วยสภาพแวดล้อมของสังคมที่มีแต่เล่ห์เหลี่ยมการหลอกลวง

ก็เปรียบเสมือนการทำเค้กที่มีวัตถุดิบที่ผ่านการคัดสรรอย่างดีนั้นก็คือความรู้สึกดีๆ

ที่บรรจงมอบให้แด่ใครสักคนรวบรวมมันออกมาเป็นเค้กแห่งความรู้สึกดีๆก้อนนึ่ง

และเมื่อมอบให้แด่ใครสักคน ก็ต้องคอยดูว่าเค้าคนนั้นจะรับหรือลังเลเอาแต่จ้องมอง

พินิจเค้กก้อนนี้ว่าจะอร่อยมั้ยนะ? จะถูกปากรึเปล่า?

หากใครคนนั้นเคยมีประสบการณ์ไม่ดีกับการรับความรุ้สึกดีๆจากใครสักคน

ก็คงจะลังเลที่จะรับความรุ้สึกดีจากใครคนใหม่



ซึ่งความรุ้สึกดีๆนั้นยิ่งจริงใจมากเท่าไร่  อายุของมันก็สั้นลงมากเท่านั้น

เปรียบเหมือนเค้กที่ปรุงแต่งจากวัตถุดิบที่คัดสรรมาอย่างดีบรรจงผสมและอบตกแต่งอย่างพิถีพิถัน

โดยไม่มีสารกันบูดเป็นส่วนผสม  ทำให้เค้กก้อนนี้ก็จะมีอายุสั้นกว่าเค้กก้อนอื่นๆ

หากไม่รีบกินก็ต้องเสียและทิ้งมันไปซะ ถ้าเป็นเช่นนั้นเราคงจะต้องเสียใจ

กับเค้กที่ตั้งใจทำมาอย่างดีแต่ไม่ได้กินมันเพราะมัวแต่ลังเล

ก็เหมือนความรู้สึกดีที่หยิบยื่นให้ หากไม่มีใครจะรับมันความรู้สึกนั้นก็คงจะเหมือนหยดน้ำที่หล่นลงบนผ่ามือแต่เราไม่อุ้มมันไว้ หยดน้ำนั้นก็จะค่อยๆไหลหล่นออกไปจากมือของเราอย่างไม่มีวันกลับมา...






วันพฤหัสบดีที่ 29 สิงหาคม พ.ศ. 2556

กินใจ


วันนี้ขณะอาบน้ำผมก็นึกครึ้มว่าตัวเองอยู่ในงานแต่งงานแล้วเจ้าบ่าวก็พูดกับเจ้าสาวว่า

ผมมีความรู้สึกอย่างนึงที่จะบอกกับเธอคนนี้ ก่อนทุกอย่างจะดำเนินต่อไป
และก่อนที่ผมจะบอกความรู้สึกับเธอคนนี้
ผมขอเล่าอะไรซักอย่างนึงก่อนครับ
ผมเชื่อว่าทุกคนทีแท่งวัดระดับประจำกาย

 ซึ่งเมื่อเรารู้สึกทุกข์หรือสุข เราจะรู้ได้ว่า เราทุกข์แค่ไหน ทุกข์เหลือเกิน
หรือขณะที่เรามีความสุข สุขจังเลย สุขสุดๆ โอ๊ยโคตรจะสุขเลย
เราจะรู้ได้ทันทีว่าสิ่งที่พบที่เจอนั้นมันมาก-น้อยขนาดไหน

สิ่งที่ผมจะบอกก็คือ ตั้งแต่ได้พบเธอคนนี้แท่งความสุขของผม ไม่เคยเพิ่มขึ้นเลย แม้แต่น้อยนิด
เพราะมันเต็มเปี่ยมตั้งแต่วันแรกที่เราคบกัน และไม่เคยลดลงเลย ขอบคุณครับ




ทั้งที่เป็นแค่จินจนาการ แต่มันก็ทำให้รู้สึกดีได้ไม่น้อยเลยทีเลย


วันเสาร์ที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2556

วินาทีแห่งความสุข




บางวินาทีที่ได้พบมันก็ทำให้ความทุกข์มันจบแตกสลายหายไปโดนฉับพลัน
เป็นห้วงเวลาที่วิ่งผ่าน(มา)นานๆที ซึ่งมันก็มีดีจนน่าใจหายจนไม่คิดว่ามันจะมีช่วงเวลาแบบนี้อยู่จริง
จนอยากจะหยุดนาทีนั้นไว้ข้างกายไม่ให้มันจบลงหรือผ่านไปไหน
อยากจะเก็บเกี่ยวช่วงเวลานั้นไว้ให้ได้มากที่สุดแต่มันก็คงทำไม่ได้เพราะเวลานั้นจำกัด
มีเพียงเท่าที่เราจะได้สัมผัสมัน เท่าที่มันมีเท่ากันทุกๆวินาที... 


วันศุกร์ที่ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2556

แนวคิด




แนวคิด คือ นามธรรม หรือ ความคิด ที่จะนำไปสู่ "วิธีการ" หลายๆคนอาจจะเรียกว่า "ทฤษฎี"
เพื่อนำไปปฏิบัติกับสิ่งใดๆหรือเพื่อการแก้ปัญหาใดๆ  จึงเปรียบเสมือนวัตถุดิบตั้งต้น ที่จะสามารถแปรรูปไปเป็น "ทฤษฎี" ได้หลายหลายวิธีการ แนวคิดจึงเป็นสิ่งสำคัญต่อการเรียนรู้อย่างมาก 
หากแต่เรามุ่งหมายที่จะเรียนแต่ ทฤษฎี แล้วเราจะดัดแปลงทฤษฎีนั้นๆได้ยาก



แนวคิดนั้นยังมีผลต่อพฤติกรรมต่างๆ เช่น ชอบกินอาหารชนิดนี้ ไม่ชอบอาหารชนิดนี้ นั่นเพราะคนๆนั้นเชื่อในแนวคิดที่ว่ามันน่ากลัวน่ารังเกียจจึงไม่ชอบมัน หรือมีแนวคิดที่ว่า มีดีมันเจ๋งจึงชอบที่สรรหามารับประทาน 
 

ซึ่งเมื่อถึงจุดๆนึง คนเราจะสามารถเปลี่ยนแนวคิดไปตามสภาพแวดล้อมที่ได้รับหรือซึมซับมา เพื่อปรับใช้ให้เข้ากับตัวตนของตัวเองและเพื่อตอบสนองต่อสังคมรอบข้าง ซึ่งการปรับเปลี่ยนแนวคิดนั้น สามารถเกิดขึ้นได้ หรือไม่ได้นั้นก็ขึ้นอยู๋กับตัวบุคคลว่าจะไม่เปลี่ยนหรือปรับเปลี่ยนมากน้อยแล้วแต่ตัวบุคคล ไม่สามารถกำหนดได้เลยจริงๆ....









วันอาทิตย์ที่ 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

ฝืน

วันก่อนลิงตัวนึงท่าทางจะชอบเล่นน้ำมากแช่น้ำอยู่กระโดดขึ้นลงอยู่ที่ขอบบ่อน้ำอยู่พักใหญ่. มันคงนึกว่ามันว่ายน้ำได้ เลยกระโจนลงไปกลางบ่อที่ลึกกว่าเดิม ปรากฏว่ามันจม ตะเกียจตะกายรีบขึ้นจากบ่อน้ำทันที ในใจผมคือ ถ้าลิงตัวนั้นมันว่ายน้ำเป็นจะเก่งเอามากๆ แต่มันเป็นการยากที่ลิงตัวนึงจะฝึกว่ายน้ำด้วยตัวลำพัง มันดูเป็นเป็นการ "ฝืน" สภาพตัวตนของมัน.
แท้จริงแล้วการที่เราฝืนทำอะไรสักอย่างที่มันไม่ใช่หรือสิ่งที่ไม่ชอบ ไม่ถนัด มันอาจจะทำให้ผลลัพธ์ที่ออกมา ดีจนบอกได้ว่ามันคือสิ่งที่เราตามหามานาน หรืออาจจะบอกได้ว่า อย่าพยายามกับสิ่งนี้อีกเลย ...