หน้าเว็บ

วันพฤหัสบดีที่ 29 สิงหาคม พ.ศ. 2556

กินใจ


วันนี้ขณะอาบน้ำผมก็นึกครึ้มว่าตัวเองอยู่ในงานแต่งงานแล้วเจ้าบ่าวก็พูดกับเจ้าสาวว่า

ผมมีความรู้สึกอย่างนึงที่จะบอกกับเธอคนนี้ ก่อนทุกอย่างจะดำเนินต่อไป
และก่อนที่ผมจะบอกความรู้สึกับเธอคนนี้
ผมขอเล่าอะไรซักอย่างนึงก่อนครับ
ผมเชื่อว่าทุกคนทีแท่งวัดระดับประจำกาย

 ซึ่งเมื่อเรารู้สึกทุกข์หรือสุข เราจะรู้ได้ว่า เราทุกข์แค่ไหน ทุกข์เหลือเกิน
หรือขณะที่เรามีความสุข สุขจังเลย สุขสุดๆ โอ๊ยโคตรจะสุขเลย
เราจะรู้ได้ทันทีว่าสิ่งที่พบที่เจอนั้นมันมาก-น้อยขนาดไหน

สิ่งที่ผมจะบอกก็คือ ตั้งแต่ได้พบเธอคนนี้แท่งความสุขของผม ไม่เคยเพิ่มขึ้นเลย แม้แต่น้อยนิด
เพราะมันเต็มเปี่ยมตั้งแต่วันแรกที่เราคบกัน และไม่เคยลดลงเลย ขอบคุณครับ




ทั้งที่เป็นแค่จินจนาการ แต่มันก็ทำให้รู้สึกดีได้ไม่น้อยเลยทีเลย


วันเสาร์ที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2556

วินาทีแห่งความสุข




บางวินาทีที่ได้พบมันก็ทำให้ความทุกข์มันจบแตกสลายหายไปโดนฉับพลัน
เป็นห้วงเวลาที่วิ่งผ่าน(มา)นานๆที ซึ่งมันก็มีดีจนน่าใจหายจนไม่คิดว่ามันจะมีช่วงเวลาแบบนี้อยู่จริง
จนอยากจะหยุดนาทีนั้นไว้ข้างกายไม่ให้มันจบลงหรือผ่านไปไหน
อยากจะเก็บเกี่ยวช่วงเวลานั้นไว้ให้ได้มากที่สุดแต่มันก็คงทำไม่ได้เพราะเวลานั้นจำกัด
มีเพียงเท่าที่เราจะได้สัมผัสมัน เท่าที่มันมีเท่ากันทุกๆวินาที...