ไม้บรรทัด

เมื่อคนทุกคนมีต้นทุนชีวิตต่างกัน ต้นทุนทางสังคมต่างกัน ทำให้การดำเนินชีวิตต่างกันออกไป สิ่งเหล่านี้ทำให้เกิดลักษณะแนวคิดที่สะสมเกิดเป็นเอกลักษณ์เฉพาะบุคคล ทุกคนจึงมีไม้บรรทัดทางความคิดเป็นของตัวเอง บางคนยาว บางคนสั้น บางคนแข็งและคม บางคนกลับอ่อนใสแตกหักง่ายแต่เมื่อมองแล้วกลับสวยงาม เราจึงไม่ควรเอาไม้บรรทัดของเราไปใช้เพื่อวัดใคร ในทางกลับกันก็ไม่มีใครอยากที่จะถูกวัดเช่นกัน แต่ความเป็นจริงที่เกิดขึ้นคือหลายๆคนคิดว่ามันเป็นการแข่งขันจึงชอบที่จะวัดไม้บรรทัดของตนกับผู้อื่นอยู่เสมอๆ ทำให้เกิดแรงกระตุ้นในบางกรณี แต่ในหลายๆกรณีคือการดูถูกเหยียดหยามว่าเค้าไม่สามารถทำได้แบบเรา ทำไมเค้าไม่คิดได้แบบเรา ก็เพราะ "ไม้บรรทัดแต่ละคนไม่เท่ากัน"

วันเกิด

ในทุกๆปี วันคล้ายวันเกิดของผมจะหาสิ่งที่ไม่เคยได้ให้กับชีวิต ผมคิดว่าปีๆนึง น่าจะมีสิ่งใหม่ๆเข้ามาในชีวิต อย่างน้อยๆสัก 1 สิ่ง (อาจจะมากมายในบางปี)


สิ่งของใหม่ๆ ประสบการณ์ใหม่ๆ
ในหลายๆปีที่ผ่านมา ส่วนมากก็จะซื้อแต่ของใช้ของที่อยากได้ ไม่ว่าจะเป็น นาฬิกา ipod รองเท้า(รุ้สึกจะบ่อยที่สุด) บ้างก็ไปเที่ยวในที่ๆไม่เคยไป

แต่วันนี้ เป็นอีกวันที่เป็นวันคล้่ายวันเกิด วันนี้ผมจึงเลือกที่จะเดินทางไปเรียนด้วย TAXI  บางคนอาจจะคิดว่าแค่ เนี้ยนะ แต่ก็แล้วแต่จะคิดคับ
สำหรับผมมันคือการเกิดประสบการณ์ การเดินทางเส้นทางใหม่ๆ
เป็นจุดเล็กๆที่บางคนอาจจะนึกไม่ถึงว่า
จะเรียกแทคซี่ยังไง
บอกทางเค้าแบบไหน
นั่งแล้วรถติดมิเตอร์จะขึ้นไปเท่าไร่
ถึงที่หมายแล้วโดนไปเท่าไร่
ขึ้นทางด่วน กับไม่ขึ้นค่าเดินทางเท่ากันมั้ย
มีคำถามมากมายที่คุณจะตั้งโจทย์ให้กับการหาคำตอบในช่วงเวลานั้นๆ

ผลลัพธ์ที่ได้จากวันนี้ก็ทำให้ผมได้รู้ว่า มันไม่ได้เลวร้ายมากมายเท่าสมมุติฐานที่เราตั้งไว้แต่แรกเสมอไป
แค่เรา"กล้า"ที่จะลองทำมันไม่ว่าเรื่องนั้นจะเป็แค่เรื่องขี้ผง หรือเรื่องคอขาดบาดตาย